نگرش کانادایی ها نسبت به زمان نشان دهنده خصوصیات زیادی راجع به این جامعه است. در بیشتر مواقع ، کانادایی ها از نظر زمان و برنامه کاملاً دقیق هستند. اگر شخصی بگوید “ساعت 3:00 بیایید” معمولاً انتظار دارد که راس ساعت 3:00 مهمانش در آنجا باشد. تاخیر بیش از 15 دقیقه بی ادب تلقی می شود و بابت این تاخر انتظار میرود میهمان عذرخواهی کرده یا توضیحی بدهد. به همین ترتیب، زودرسیدن بیش از 15 دقیقه نیز معمولاً بی ملاحظگی تلقی می شود و ممکن است میزبان که هنوز آماده نشده است را غافلگیر کند.
بیشتر کانادایی هایی که مشاغل تمام وقت دارند از تقریباً 9 صبح تا 5 عصر دوشنبه تا جمعه کار می کنند. (به اصطلاح شغل 5 تا 9) 12 ظهر معمولاً ناهار محسوب می شود، در حالی که ساعت 6 بعد از ظهر تقریباً زمانی است که بیشتر خانواده ها شام می خورند.
با وجود برخی استثنائات، تماس تلفنی با افراد در همان اوایل صبح یا خیلی اواخر شب، بی ادبی و مزاحمت تلقی می شود. بیشتر آنها از اینکه سر کار مزاحم آنها شوید ناراحت خواهند شد.
آخر هفته ها (شنبه و یکشنبه) ، بیشتر مردم کار نمی کنند و تمایل دارند که این دو روز شلوغ ترین و فعال ترین روزها برای معاشرت باشند، هرچند صبح یکشنبه می تواند تا حدودی برای برنامه چیدن تابو باشد زیرا بسیاری از کانادایی های مذهبی درمراسم صبح یکشنبه کلیسا شرکت می کنند.
کانادایی ها برای اولین ملاقات ، معمولاً برای معرفی دست می دهد و ممکن است قبل از رها کردن دست شما کمی دست خود را تکان دهند.
بغل کردن کوتاه برای دوستان نزدیک، به ویژه زنان رایج تر است. بوسیدن بیشتر برای اعضاء خانواده یا عشاق نگه داشته میشود، گرچه برخی از فرانسه-کانادایی ها ممکن است به رسم اروپایی ها عنوان بخشی از یک تبریک دوستانه گونه های شخص مقابل را ببوسند.
اگر کسی دست خود را برای دست دادن به سمت دیگری دراز کرد و شخص مقابل دست خود را به عقب کشید، بسیار بی ادبانه و توهین آمیز در نظر گرفته میشود. این عموماً به عنوان یک ژست آشکار دشمنی در نظر گرفته می شود و معمولاً فقط در مواردی انجام می شود که شخص دیگری کاری وحشتناک انجام داده باشد یا آنقدر یک شخص بدنام باشد که سلام کردن آنها به روشی مودبانه نوعی رسوایی تلقی شود. با این حال، عکس آن نیز صادق است: تکان دادن دست با فرد بحث برانگیز می تواند یک نشانه برقراری صلح یا نشان دادن پذیرش او باشد.
